Behandelingen

Eelt

Een natuurlijke reactie van de huid op afwisselende druk is de verhoorning van de opperste laag van de huid, de hoornlaag van de opperhuid. De verhoorning van een deel van de huid wordt eelt genoemd. Door drukbelasting komt eelt tot stand en beschermt het in eerste instantie uw huid, dit noemen we fysiologisch eelt. Levert de toegenomen eeltlaag klachten op dan noemen we dit pathologisch, of ziekmakend eelt.

Lokaties

• hyperkeratosis subungualis: door overdruk ontstaat eelt onder de nagel , dit zien we meestal in combinatie met een schimmelnagel.
• eeltkloven: diepe groeven tussen eeltplaten, vaak rond de hiel. De eeltrand droogt uit, waardoor deze gaat scheuren, hierdoor ontaat de kloof. (kleine kloofjes tussen de tenen zijn een oorzaak van schimmel).
• overal op de voet waar druk uitgeoefend kan worden (door b.v. schoenen), met name op lokaties waar bot en huid dicht op elkaar zitten (tussen de tenen, op de teengewrichtjes bij b.v. klauwstand).

Therapie

Te veel aan eelt moet worden verwijderd ter voorkoming van kloven, likdoorns of een onderliggende ulcus (ontsteking). De lokatie wordt nadien drukvrij afgeplakt m.b.v. vilttechniek indien nodig. De behandeling is geheel pijnvrij door het gebruik van verfijnde apparatuur. Een klovenbehandeling wordt extra ondersteund met tijdelijke zalfgaas compressen voor een goed resultaat.

De oorzaak voor het ontstaan van eelt wordt zo mogelijk opgespoord en aangepakt indien mogelijk.

Likdoorns

Een likdoorn ontstaat door sterke eeltvorming op een klein gebied van de huid. De drukbelasting is verhoogd, en wel zodanig dat de overmatige eeltvorming naar binnen groeit in de vorm van een hoornpit. De likdoorn vormt zich vooral op plaatsen waar weinig onderhuids vetweefsel zit en daar waar vrijwel direkt contact tussen bot en huid is.

De likdoorn drukt dwars door de lederhuid heen. Hoe dichter de pit naar het beenvlies wordt geduwd hoe meer pijn, hier bevinden zich de bloedvaatjes maar ook de zenuwen. Er zijn verschillende likdoorns: verheven, platte, weke, zaadlikdoorns, vasculaire-en neurovasculaire likdoorns.

Ze komen op verschillende plaatsen voor: in de nagelwal, in de pezen van de voetrug, onder de voetzool, onder de nagel.
Het gevaar van het behandelen met likdoornpleisters is dat, doordat de likdoornpleister niet precies blijft zitten, er gezonde huid beschadigd raakt.

Therapie

Likdoornverwijdering door middel van snijden: dit is een pijnloze methode mbv apparatuur die zeer verfijnd is zodat de behandeling veilig kan verlopen. Evt. wordt, indien mogelijk, nabehandeld m.b.v. chemische zalf. De likdoorn lokatie wordt zo nodig drukvrij afgetaped om goed te kunnen herstellen.
De oorzaak van het ontstaan van de likdoorn wordt zo mogelijk opgespoord. Zo kan worden voorkomen dat de likdoorn opnieuw ontstaat. Evt. worden er aanpassingen gemaakt via orthesiologie: het maken van b.v. een siliconen teenspreider op maat.

Wat zijn voetwratten?

Voetwratten zijn wratten die groeien op de onderzijde van de voet, op de voetzool.  Het komt veel voor bij zowel kinderen als volwassenen. De wratten zijn meestal ongeveer 1 cm. Normaliter zijn wratten verheven, bloemkoolachtige en vast aanvoelende uitgroeisels van de huid. Echter voetwratten zijn platter als gevolg van de druk op de voetzool door het lichaamsgewicht. Voetwratten worden geplet en in de dikke huid van de voetzolen gedrukt. Soms is er een enkele wrat die pijnlijk is en in de diepte groeit, de doornwrat en soms zijn er vele kleine wratten die zich oppervlakkig uitbreiden, de mozaïkwrat.

Hoe krijg je voetwratten, wat zijn de risico's?

Het humaan papillomavirus (HPV) veroorzaakt de wratten op de voetzolen. HPV is de meest voorkomende type huid infectie. Het wordt vaak opgelopen op besmette natte vloeren in zwembaden, kleedkamers, douches.

Hoe zien voetwratten eruit, wat zijn de verschijnselen?

Voetwratten zijn te herkennen aan de volgende tekenen en symptomen:

• ze kunnen  sponsachtig, dik en/of schilferig uitzien
• onbehandelde voetwratten zijn vaak pijnlijk
• ze zijn dikwijls groter dan gewone wratten
• ze zijn vaak platter dan gewone wratten door het lichaamsgewicht wat op de voetzool drukt als de persoon loopt
• vaak tref je ze aan onder drukpunten, zoals de hiel of de bal van de voet
• in de voetwrat zijn vaak kleine zwarte stipjes zichtbaar t.g.v. een bloeding in de wrat door de druk die erop wordt uitgeoefend

Soms wordt een voetwrat verward met een likdoorn.  De wrat kan echter gaan bloeden tijdens de verwijdering.

Therapie

Nadat de huisarts heeft bevestigd dat het om een voetwrat gaat behandel ik met:

• de wrattenpen: ik coaguleer de wrat met warmte precies op de lokatie van het wratweefsel, nadien is zwemmen enz. mogelijk.
• pakking van salycylzuurzalf: een chemische pakking die de wrat aanpakt zodat ik enkele dagen later de wrat pijnloos kan verwijderen. Tijdens de pakking( enkele dagen) is zwemmen niet mogelijk. Soms zijn meerdere behandelingen mogelijk.

Er volgen controlebehandelingen om de wrat te begeleiden tot deze is verdwenen. Evt. wordt doorverwezen naar de huisarts voor een stikstofbehandeling.